Hitra

Po południu pojechaliśmy drogą nr 39 (mnóstwo tuneli), a potem nr 714 w kierunku Hitry. Na wyspę dostaliśmy się podmorskim tunelem o długości 5 700 m i głębokości 256 m. Bardzo ciekawe przeżycie, gdy zjeżdża się najpierw w dół, a potem stromo wspina do góry w wąskim tunelu, mając wrażenie, ze silnik za chwilę odmówi posłuszeństwa.
Zaraz za Fillan, przy drodze na Froyę, rozbiliśmy namioty na małym wzgórku i z trudem rozpaliliśmy ognisko (było mokro). Samochód został przy głównej drodze, przed szlabanem. Jakiś czujny Norweg zwrócił na to uwagę i gdy tylko Piotr poszedł po śpiwór, natychmiast go zaatakował, strasząc policją. Potem przyszedł na miejsce naszego biwaku, dalej wykrzykując różne groźby, łącznie z gestami wskazującymi na możliwość odstrzelenia nas. Robił przy tym mnóstwo zdjęć, krzycząc, że to teren prywatny i że absolutnie nie wolno tu rozpalać ognisk. Kazał nam w ciągu pięciu minut zlikwidować obozowisko i natychmiast wynosić się. Nadciągał już wieczór i padała mżawka. Nie było więc raczej szans na znalezienie innego miejsca, wobec czego spędziliśmy tę noc w samochodzie. Wygodnie nie było, ale na zimno tym razem nikt się nie skarżył.
W piątek rano objechaliśmy Hitrę wkoło, co jakiś zatrzymując się, aby Łukasz mógł zarzucić spinning. Niestety, tego dnia nie miał farta. Hitra uchodzi co prawda za raj dla wędkarzy, ale widać już do końca miała być dla nas pechowa.

Zdjęcia (7)

Komentarze (0)